معروفترین موزه‌های جواهرات جهان+تصاویر

در گوشه و کنار دنیا موزه های متعدد جواهرات وجود دارند که براساس جواهرات موجود در آن ارزش گذاری می شوند. به نمونه هایی از این موزه ها در ادامه مطلب توجه کنید:

مجموعه فرهنگی و تاریخی سعدآباد

مجموعه فرهنگی تاریخی سعدآباد در پهنه پر طراوت کوهپایه های توچال و دره سرسبز دربند و در بخش  دل انگیزی از شمال شهر تهران با مساحتی حدود صد و ده هکتار قرار گرفته است. سعدآباد از شمال با کوه های البرز ،از شرق با گلابدره ، از مغرب با ولنجک و از جنوب با تجریش همسایگی دارد.این منطقه در دوره قاجار محل استقرار و سکونت تابستانی و ییلاق شاهان این سلسه بوده و پس از کودتای 1299 خورشیدی ،در وسعتی تازه و الحاق باغ های مختلف به اقامتگاه تابستانی پهلوی اول اختصاص یافت و کاخ و کوشک هایی به مناسبت های گوناگون در جای جای این پهنه بر تافته از درختان کهن و سپیدار و سرو ، به فاصله ای از باز مانده بناهای قاجار سربرآوردند.در دوره پهلوی هجده کاخ کوچک و بزرگ در سعدآباد ساخته شد که هر یک عظمت و زیبایی زائد الوصفی از هنر و ذوق معماری ایرانی را به نمایش می گذارند.تمامی این مجموعه پس از انقلاب اسلامی تبدیل به موزه شده است . برخی از عمارت ها به شکل کاخ موزه ، همان طور که بود مانند کاخ ملت و کاخ سبز به نمایش گذاشته شده است و برخی دیگر با توجه به ویژگی بنا ، تبدیل به موزه شدند.

کوشک احمدشاهی

این عمارت، اواخر دورة قاجار جهت خوابگاه ییلاقی احمدشاه در میان باغ نیاوران با مساحتی بالغ بر 800 متر مربع در دو طبقه با سقف شیروانی بنا گردید.

 از ویژگی های عمدة این بنا تزئینات و نمای آجری به کار رفته در سرتاسر نمای  بیرونی آن است. آجرها از نوع منقوش قالبی با طرح های متنوع به رنگ نخودی است.

 عمارت احمدشاهی در دورة پهلوی دوم مرمت و تغییراتی در آن صورت گرفت و مبلمان داخلی آن به طور کامل عوض شد تا به عنوان محل کار و سکونت رضا پهلوی مورد استفاده قرار گیرد.

کاخ صاحبقرانیه

دهکدة نیاوران همواره یکی از بخش های ییلاقی شهر تهران بوده است. این منطقه در دوره قاجار نیز مورد توجه شاهان و دولتمردان قرار گرفت. ناصرالدین شاه در سال 1267هـ.ق حاج علیخان حاجب الدوله را مامورِ ساختِ عمارت صاحبقرانیه در باغ نیاوران کرد. از آنجا که پس از نخستین قرن پادشاهی ناصرالدین شاه (در آن زمان هر سی سال یک قرن محسوب می شد)، این محل تجدید عمارت کلی یافته بود، به دستور شاه «صاحبقرانیه» نامیده شد. بدین ترتیب عمارت خوابگاه، اندرون و حرمسرا ساخته شد. حرمسرا شامل چهل تا پنجاه ساختمان بود که غیر از عمارت بزرگ، هر یک دارای چهار اتاق و یک ایوان و به اصطلاح هر دستگاه ویژة یک یا دو تن از زنهای شاه بود. در زمان مظفرالدین شاه و احمدشاه حرمسرای کاخ محدودتر شد. با سقوط قاجاریان و بر سرکار آمدن رضاخان، صاحبقرانیه مدتی به دست فراموشی سپرده شد.