هنرمندی که «پدر هنر مدرن» نام گرفت
در اواخر قرن نوزدهم میلادی، پست امپرسیونیسم در فرانسه ظهور کرد. «وینسنت ون‌گوگ» و «پل سزان»، نقاش فرانسوی از پیشگامان این جنبش هنری بزرگ بودند که ویژگی بارز آن نوع خاص به‌کارگیری ضربات قلم‌مو، رویکردی آوانگار به چشم‌انداز و استفاده از رنگ‌های سرزنده بود.
در اواخر قرن نوزدهم میلادی، پست امپرسیونیسم در فرانسه ظهور کرد. «وینسنت ون‌گوگ» و «پل سزان»، نقاش فرانسوی از پیشگامان این جنبش هنری بزرگ بودند که ویژگی بارز آن نوع خاص به‌کارگیری ضربات قلم‌مو، رویکردی آوانگار به چشم‌انداز و استفاده از رنگ‌های سرزنده بود.
«سزان» علاوه بر نقشی که به عنوان یک هنرمند پست امپرسیونیست مهم ایفا کرد، به عنوان پدر «فوویسم» و پیشگام «کوبیسم» نیز شناخته می‌شود. با توجه اهمیت «سزان» در این ژانر‌های پیشرو، از این هنرمند به عنوان یکی از تاثیرگذارترین شخصیت‌های تاریخ هنر مدرن یاد می‌شود.
«سزان» کیست؟
«پل سزان» در سال ۱۸۳۹ میلادی در «اکس-آن-پرووانس»، شهری در جنوب فرانسه متولد شد. او که بیشتر در این شهر کار و زندگی می‌کرد، مدت زمانی هم در پاریس صرف می‌کرد و با هنرمندان امپرسیونیستی همچون «مری کسات» و «کلود مونه» معاشرت می‌کرد.
«سزان» با این که صمیمانه با این هنرمندان همکاری می‌کرد، خود را یک هنرمند امپرسیونیست تلقی نمی‌کرد. «پل سزان» به‌رغم هنرمندان امپرسیونیست، نقاشی کردن در کارگاه را به نقاشی کردن در فضای باز ترجیح می‌داد و از به کارگیری ضربات خودانگیخته و فوری اجتناب می‌کرد. او همچنین علاقه‌ای به ثبت لحظات زودگذر از سوژه‌هایش ـ یکی از ویژگی‌های کلیدی امپرسیونیسم ـ نداشت و بر نمادگرایی و محتوا بیش از سبک تمرکز داشت.
«سزان» در نتیجه این رویکرد هنری، زیبایی‌شناسی منحصر به فردی را ایجاد کرد که از زیبایی‌شناسی معاصرانش متمایز بود.
زیبایی‌شناسی
«سزان» در نخستین سال‌های فعالیت هنری از کاردک نقاشی برای خلق تابلو‌هایی با بافت سنگین استفاده می‌کرد. با این حال، «سزان» پس از کار در کنار امپرسیونیست‌ها، او الهام گرفت که روش‌های جدید استفاده از رنگ را امتحان کند.
«سزان» نیز همچون سایر هنرمندان امپرسیونیست از روش ضربات‌قلم‌مو شکسته استفاده کرد. با این حال، او قلم‌مو‌های سریع و طرح‌واره‌ای که مشخصه امپرسیونیسم‌ها است را کنار گذاشت و «ضربه‌های سازنده» را به کار می‌گرفت تا فرم‌های هندسی ایجاد کنند.
نمای کج
«سزان» در نقاشی‌هایش اغلب تصویر‌های خلاقانه‌تر از یک محیط را به ترکیب‌بندی‌های واقع‌گرایانه ترجیح می‌داد. این امر به‌ویژه در تصویر‌های طبیعت بی‌جان او مشهود است، که اغلب میوه‌ها، بطری‌ها و دیگر اشیاء روزمره را روی میز‌های کج‌شده و چروک‌شده به نمایش می‌گذارند.
«سزان» در این نقاشی‌ها با چشم‌انداز و نما بازی کرده و سطح را مسطح می‌کرد تا همزمان یک ترکیب‌بندی یکسان را از چندین زوایا نشان دهد. او به جای کل صحنه بیشتر بر تک تک اجزای نقاشی تاکید کرد و در نهایت به ترکیب‌بندی‌های چشم‌نواز دست پیدا می‌کرد.
ورق‌بازان
از جمله مهم‌ترین آثار هنری او به «ورق‌بازان» می‌توان اشاره کرد. در حوالی ۱۸۹۰ میلادی بود که «سزان» مجموعه از نقاشی‌های پنج‌عددی را خلق کرد که «ورق‌بازان» نام داشتند. با اینکه این تابلو‌های نقاشی با تمرکز بر یک موضوع نقاشی شده بودند، اما در تعداد نفراتی که در آن‌ها نقاشی‌شده و سبک به کار رفته متفاوت بودند.
برای مثال نقاشی «ورق‌بازان» (۱۸۹۴ تا ۱۸۹۵) یکی از سه تابلو نقاشی است که در آن دو ورق‌باز پشت یک میز به تصویر کشیده شده است.
